एकान्त यो प्रहरमा घर सम्झी रुन्छु सधैं
रात भरी रुदै आसुले सिरानी धुन्छु सधैंप्रबासी यो जिन्दगीमा ठक्कर हन्डर खादा
अतासिन्छु रुदै अन्जुलिले मुख थुन्छु सधैं
कस्ले बुज्नु मेरो बेथा धेरै दु:ख पाएकीछु
खानु छैन पेट भरी भोको पेटमै सुत्छु सधैं
सम्झिदा आफन्तलाई छिया छिया हुन्छ मन
सन्तानको झल्को आउँदा पागल झै हुन्छु सधैं
उन्कै नाम लिदै म बर्बराउछु निदरिमा
सपनीमा आमा भनी बोलाएको सुन्छु सधैं
कल्पना पौडेल "जिज्ञासु"
गैडाकोट,४,नवलपरासी
हाल:इजरायल
No comments:
Post a Comment